Uchwała Nr ZO 91/15 w sprawie reklamy Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie
Uchwała Nr ZO 91/15
z dnia 1 lipca 2015 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/40/15
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Rafał Karski – przewodniczący,
2) Magdalena Czaja – członek,
3) Marcin Kozłowski – członek,
na posiedzeniu w dniu 1 lipca 2015 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/40/15 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej z siedzibą w Krakowie (dalej: Skarżony)
postanawia oddalić skargę
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/40/15
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna wystawy Omera Fasta.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„produkt: Wystawa Omera Fasta w Mocaku
opis reklamy: Reklama informuje o wystawie w muzeum sztuki nowoczesnej Mocak wystawę Omara Fasta. Na plakacie są dwie kobiety składające się do pocałunku.
Treść skargi: Uważam, że plakat ten jest pełny erotyzmu, przedstawia kobiety składające się do pocałunku, z wielką namiętnością, co z pewnością razi uczucia osób starszych, potwierdzam, że razi także moje, czuję po prostu obrzydzenie na widok tego plakatu, który chcąc nie chcąc widzę prawie codziennie, ze względu na miejsce zamieszkania.
Prezentuje on postawy nieakceptowane przez większość społeczeństwa, a jedynie tolerowane, a ponadto może wzbudzać podniecenie seksualne lub inne reakcje u ludzi młodych o nieukształtowanej jeszcze psychice, gdyż uważam, że jest to jak gdyby preludium do lekkiej pornografii, szczególnie, że bardziej spostrzegawczy obserwator dostrzeże nagość kobiet.
Uważam, że obraz ten burzy porządek publiczny i w sposób zdecydowany przekracza granicę dobrego smaku.”- pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.
Poinformował także, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanych przez Skarżącego.
Zespół Orzekający stwierdził, że reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Zdaniem Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama nie zawiera treści zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
