Uchwała Nr ZO 03/11 w sprawie reklamy firmy Triumph International Polska

Uchwała Nr ZO 03/11 z dnia 4 stycznia 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/123/10

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Tomczak — przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Marek Janicki — członek,

na posiedzeniu w dniu 4 stycznia 2011 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/123/10 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Triumph International Polska z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej typu billboard

postanawia

oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/123/10.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna typu billboard.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, że „chciałby złożyć skargę na billboardy z reklamami bielizny marki Triumph, które regularnie od jakiegoś czasu pojawiają się na mieście. Na billboardzie widnieje kobieta ubrana w stanik i majtki -przypomina to zdjęcia z magazynów z tak zwanym „soft-porno”. Obwieszanie miasta zdjęciami rozebranych kobiet narusza dobre obyczaje i granice smaku. Może się wydawać, że reklama nie jest skierowana bezpośrednio do dzieci i młodzieży. Jednak przez to, że billboardy wiszą w przestrzeni publicznej, można wnioskować, że reklama kierowana jest do wszystkich ludzi – dorosłych, młodzieży i dzieci. Reklamy takie – kierowane również do dzieci i młodzieży -umieszczone w publicznych miejscach miasta, nie dając możliwości uniknięcia oglądania roznegliżowanych pań, zagrażają moralnemu rozwojowi dzieci (naruszając w ten sposób art.25 Kodeksu Etyki Reklamy). Kilkuletni chłopiec, zachęcony takimi billboardami, najprawdopodobniej zacznie szukać podobnych zdjęć w internecie i pornograficznych magazynach. Jeśli dbamy o to, żeby nasze dzieci nie oglądały od małego pornografii na wystawach w sklepach, kioskach, to zadbajmy też o to, żeby pornografia nie wlewała się do młodych umysłów ze ścian.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży musza uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi”.

Arbiter-referent poinformował, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony wyjaśnił, że firma TRIUMPH jest dystrybutorem i producentem bielizny damskiej i działając na rynku polskim jako dystrybutor prowadzi także działania reklamowe swoich wyrobów. Z racji charakteru produktów pokazywanie ich na modelkach jest rzeczą naturalną i oczekiwaną, jeżeli chodzi o konsumentki. Zdaniem Skarżonego, gdyby firma TRIUMPH produkowała towary niezwiązane z bielizną, trudno było by się nie zgodzić, że eksponowanie kobiecego ciała w reklamie jest nieadekwatne, ale w wypadku tego typu towarów jest to w pełni uzasadnione. Szczególnie, że nawet przy takim charakterze towarów, nie wykracza poza przyjęte w branży bieliźniarskiej normy.

Skarżony poinformował, że swoje reklamy robi ze smakiem, żeby nie naruszyć godności konsumentek. Ma na celu elegancką prezentację produktu, uważa na to, żeby nie urazić nikogo z osób, do których kierowana jest reklama. Skarżony nadmienił także, że odbiorcami jego reklam są osoby pełnoletnie – taka jest grupa celowa przy konstruowaniu kampanii, co wynika z faktu, że produkuje staniki, a te noszone są przez osoby dorosłe. Dlatego ustęp, na który powołuje się osoba wnosząca skargę na jego reklamę, wydaje się nie relewantny, gdyż reklama nie jest skierowana do dzieci. Podobnie jak produkty.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama nie zawiera treści zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.

Zespół Orzekający nie dopatrzył się również naruszenia dobrych obyczajów i uznał, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.