Uchwała Nr ZO 118/17 w sprawie reklamy internetowej na kanale YouTube „Wiśnia”
Uchwała Nr ZO 118/17
z dnia 30 listopada 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/153/17
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Marta Macke – przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Monika Masewicz – członek,
na posiedzeniu w dniu 30 listopada 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/153/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie internetowej strony www.cashbacklove.pl promowanej przez Bartłomieja Wiśniewskiego właściciela kanału YouTube „Wiśnia” (dalej: Skarżony)
postanawia uznać, że rozpowszechnianie reklamy powinno zostać natychmiast wstrzymane ponieważ reklama narusza normy art. 2 ust. 1, art. 8 i art. 16 Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. K/153/17.
Przedmiotem skargi była reklama internetowa strony www.cashbacklove.pl promowanej przez Bartłomieja Wiśniewskiego właściciela kanału YouTube „Wiśnia”.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„Osoba na filmie tłumaczy jak «zarobić» 30 zł. Link do kanału YouTube
1. Strona promowana przez kanał «WIŚNIA» nie jest podmiotem mającym zezwolenie Ministra Finansów (link do strony finanse.mf.gov)
2. Kanał oglądają głównie osoby nieletnie, jest to według mnie namawianie nieletnich do hazardu.
3. Osoba na filmie namawia do użycia karty kredytowej rodziców, można domyśleć się z tego że film jest adresowany do osób nieletnich które takiej karty nie posiadają. Mówi ona, że używa karty bo „tak jest najwygodniej” nie wspomina natomiast o tym że za użycie karty są pobierane dodatkowe opłaty.
4. Po odjęciu kosztów kuponów (zakładając że cashback pokazany na filmie dostaniemy) zostaje nam 21 zł a nie jak mówiono na filmie 30.
5. Strona ma negatywne opinie wielu osób (przykład link do strony wiadomosci24 proszę zwrócić szczególną uwagę na komentarze).
6. Strona Lottoland ma nazwę sugerującą że jest związana z polskim Lotto, jednak z tego co wiem nie jest związana z Totalizatorem Sportowym.” – pisownia oryginalna
uzupełnienie skargi:
„Książkę o takiej okładce otrzymałem zamiast tej na stronie. (załącznik 1)” – pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł także o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie którym „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Arbiter – referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 16 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy informujące o sposobach oszczędzania lub inwestowania nie mogą zawierać stwierdzeń wprowadzających odbiorców w błąd w szczególności co do szacowanego przyszłego dochodu, czynników wpływających na jego wysokość oraz możliwych korzyści podatkowych.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający podzielił zarzuty Skarżącego i dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 2 ust. 1, art. 8 i art. 16 Kodeksu Etyki Reklamy.
Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i narusza dobre obyczaje nakłaniając nieletnich do hazardu i wykorzystywania cudzej karty kredytowej.
Zespół Orzekający dopatrzył się również w przedmiotowej reklamie treści nadużywających zaufania odbiorców, wykorzystujących ich brak doświadczenia lub wiedzy oraz treści wprowadzających odbiorców w błąd.
Zespół Orzekający z uwagi na fakt, że przedmiotowa reklama promuje zachowania nieodpowiedzialne społecznie postanowił powiadomić o tym fakcie Ministerstwo Finansów i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit e) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
