UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 97/12 w sprawie reklamy firmy Kino Świat Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 97/12 z dnia 27 sierpnia 2012 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/61/12/01-02
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Zofia Sanejko — przewodnicząca,
2) Wojciech Piwocki — członek,
3) Wojciech Tomczak — członek,
na posiedzeniu w dniu 27 sierpnia 2012 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze akt K/61/12/01-02 złożonych, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko KINO ŒWIAT Sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczących reklamy zewnętrznej typu billboard
postanawia
uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. akt K/61/12/01-02.
Przedmiotem skarg była reklama zewnętrzna typu billboard filmu REC 3 Geneza.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, że „Duży billboard z plamą krwi i kobietą z której oka płynie krew wisi w taki sposób że w zasadzie cały czas przy podejściu do okna muszę go oglądać. Na reklamę musi patrzeć też moje 6 letnie dziecko, i reklama ta powoduje u niego niepokój i lęk. Billboard jest podświetlony tak ze widać to przez cały czas. Nie chcę żeby reklamy powodujące lęk wisiały w otoczeniu w którym przebywają małe dzieci.”.
Druga Skarżąca podniosła, iż „Tak jak pisałam w odniesieniu do poprzedniej reklamy umieszczonej w tym samym miejscu – przez to ruchliwe skrzyżowanie codziennie przejeżdżają setki samochodów i autobusów wiozących dzieci i młodzież do przedszkoli i szkół. Szczególnie najmłodszym widok zakrwawionej twarzy może utrwalić się w pamięci, powodując lęki. Epatowanie krwią, a wręcz śmiercią jest nie tylko szkodliwe dla dzieci; nawet ja jako osoba dorosła nie mogę patrzeć na ten ohydny plakat.”.
W czasie posiedzenia skargi przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z artykułem 25 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy muszą uwzględniać stopień rozwoju dzieci lub młodzieży oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.
Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.
Skarżony nie złożył odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający podzielił zarzuty Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy. W szczególności uznał, że reklama może zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich. Reklamowany film jest przeznaczony wyłącznie dla widzów dorosłych. Reklama nie jest więc bezpośrednio skierowana do dzieci, ale ze względu na jej formę oraz miejsce i sposób prezentowania, dzieci – chcąc nie chcąc – są jednak jej odbiorcami. Dzieje się tak bez wiedzy i zgody rodziców, którzy nie mają możliwości regulowania kontaktu dzieci z reklamą zewnętrzną umieszczaną w miejscach powszechnie dostępnych.
Zdaniem Zespołu Orzekającego, na reklamodawcach kierujących swoje reklamy do masowego odbiorcy — poprzez umieszczenie ich na nośnikach reklamy zewnętrznej — spoczywa szczególna odpowiedzialność za staranny, prowadzony w poczuciu odpowiedzialności społecznej i nie godzący w powszechne odczucie dobrych obyczajów, wybór treści i formy reklamy. Zespół Orzekający zaapelował do reklamodawców o zachowanie szczególnej wrażliwości w przypadku korzystania z form reklamy zewnętrznej.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit c Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Na podstawie pkt. 40 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Zespół Orzekający zadecydował o publikacji swojej uchwały w wybranych branżowych środkach przekazu.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
