UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 103/17 w sprawie reklamy telewizyjnej firmy M.C.M. Klosterfrau Healthcare Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 103/17
z dnia 16 listopada 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/17/17
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Igor Kaleński – przewodniczący,
2) Małgorzata Augustyniak – członek,
3) Joanna Łodygowska – członek,
na posiedzeniu w dniu 16 listopada 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/17/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy M.C.M. Klosterfrau Healthcare Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)
postanawia oddalić skargę.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/17/17.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna produktu leczniczego Nasic.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„Teksty tak małą czcionką i tak krótko wyświetlony, że brak możliwości zapoznania się z wyświetloną informacją” – pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, z należytą starannością oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Skarżony uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„Szanowni Państwo, działając w imieniu M.C.M. Klosterfrau Healthcare sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: «Spółka»), w odpowiedzi na pisma z dnia 13 i 19 października 2017 r. w sprawie skargi konsumenckiej na reklamę audiowizualną produktu leczniczego Nasic (dalej: «Reklama»), poniżej przedstawiamy stanowisko Spółki w odniesieniu do zarzutów zawartych w treści skargi.
W ocenie Spółki brak jest jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, że doszło do naruszenia przepisu art. 2 lub 8 Kodeksu Etyki Reklamy.
Na etapie opracowywania Reklamy Spółka działała z należytą starannością wymaganą od przedsiębiorcy. Kwestionowana Reklama została przygotowana przez profesjonalną agencję reklamową w najwyższym standardzie technicznym, spełniającym wymagania nadawców telewizyjnych umożliwiające wyemitowanie materiału w wysokiej jakości. Podkreślenia wymaga, że jakość techniczna Reklamy, m.in. zastosowana rozdzielczość obrazu w żadnym stopniu nie odbiegała od jakości emitowanych przez nadawców telewizyjnych podobnych materiałów reklamowych pochodzących od Spółki lub innych podmiotów funkcjonujących na rynku. Należy zauważyć, że informacje umieszczone w Reklamie spełniają wymóg czytelności i widoczności, o którym mowa w § 6 ust. 3 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie reklamy produktów leczniczych (dalej: «Rozporządzenie»).
W odróżnieniu od wymogów przewidzianych dla prezentacji w reklamie leku kierowanej do publicznej wiadomości obowiązkowego ostrzeżenia, o którym mowa w treści § 7 ust. l Rozporządzenia przepisy nie przewidują precyzyjnych wymogów co do formy przedstawienia informacji, umiejscowienia ich w określonej części materiału reklamowego, odstępu między znakami itp.
Tym samym, w odniesieniu do reklamy audiowizualnej, za czytelną i widoczną należy uznać każdą informację, która może być dostrzeżona i zrozumiana przez adresata reklamy skupiającego w danej chwili swoją uwagę na wykazie danych wymaganych przez § 6 ust. l i umieszczanych zazwyczaj w dolnym pasku reklamy. Dla ustalenia, czy dana reklama spełnia wymogi Rozporządzenia naszym zdaniem istotne jest to, czy skupienie uwagi na „pasku informacyjnym” umożliwia zapoznanie się widza z jakąkolwiek informacją wymagana przez Rozporządzenie. Innymi słowy, określony fragment informacji umieszczonych w dolnej warstwie reklamy musi być czytelny (wyraźny i zrozumiały, możliwy do dostrzeżenia) po skupieniu na nim wzroku przez widza.
Do powyższego wniosku prowadzi interpretacja § 6 ust. 3 Rozporządzenia uwzględniająca specyfikę reklam audiowizualnych wynikającą m.in. z ograniczonej długości spotu i skupiania uwagi przeciętnego widza jedynie na «atrakcyjnych» elementach spotu. Przyjęcie restrykcyjnej interpretacji polegającej na przyjęciu, że czytelne są tylko elementy zdolne do jednoczesnej percepcji w ramach danego spotu przez nieskupionego widza nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa i byłoby nie do pogodzenia ze specyfiką reklam telewizyjnych. Z uwagi na istotę przekazu reklamowego jako takiego, nie można żądać od przedsiębiorcy, aby informacje wskazane w Rozporządzeniu miały stanowić główną, dominującą oś spotu reklamowego, zwłaszcza audiowizualnego, z natury rzeczy maksymalnie 30 sekundowego.
Należy podkreślić, że kwestionowana Reklama nie odbiega od powszechnie funkcjonującej praktyki konstruowania treści przekazu reklamowego produktu leczniczego, zgodnie z którą elementy wymagane treścią § 6 ust. l Rozporządzenia umieszczane są pod koniec spotu, w dolnej części reklamy. W okolicznościach niniejszej sprawy każdy element danych wymaganych zgodnie z § 6 ust. l Rozporządzenia jest pisany spójną czcionką, wyraźnie kontrastującą z tłem pozostałej zawartości tła Reklamy. Czas wyświetlania informacji o leku (kilka sekund) rozdzielczość wykorzystanej czcionki oraz jej rozmiar (15 pikseli) umożliwiają adresatowi przekazu reklamowego zapoznanie się ze wszystkimi informacjami o leku. Wszystkie informacje, o których mowa w § 6 ust. l Rozporządzenia spełniają wymóg czytelności (są wyraźne i zrozumiałe, widoczne), a od widza zależy, z którą informacją zapozna się w ramach danej emisji spotu. W związku z powyższym, nie sposób podzielić zarzutów skargi konsumenckiej.
W tym kontekście należy wskazać, że dokonując analizy podobnej sprawy (skarga konsumenta na nieczytelne informacje w reklamie leku) Rada Reklamy nie dopatrzyła się naruszenia kodeksu etyki reklamy stwierdzając, że reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami (por. Uchwała Nr ZO 44/14 z dnia 13 maja 2014 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. akt: K/16/14).
Podsumowując, naszym zdaniem, umieszczenie w Reklamie informacji wymaganych § 6 ust. l w formie przyjętej na rynku nie stanowi naruszenia art. 2 i 8 Kodeksu Etyki Reklamy ani żadnego innego przepisu ww. kodeksu. Należy podkreślić, że działania Spółki wykonywane były z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, w poczuciu odpowiedzialności społecznej i zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji. Reklama nie nadużywa zaufania odbiorcy ani nie wykorzystuje jego braku doświadczenia lub wiedzy. Żądanie zamieszczania w reklamie audiowizualnej informacji wskazanych w § 6 ust. l Rozporządzenia w sposób umożliwiający adresatowi reklamy zapoznanie się z każdą informacją „po kolei”, w wolnym tempie, stanowi zobowiązanie niemożliwe do spełnienia z uwagi na specyfikę reklamy audiowizualnej, ograniczenia nadawców telewizyjnych i istotę reklamy jako przekazu, w którym elementy zachęcające nie mogą być zdominowane przez szczegółowe informacje o produkcji, dostępne w innych, szczegółowych dokumentach (np. Charakterystyce Produktu Leczniczego oraz ulotce dla pacjenta).
W związku z powyższym, zarzuty sformułowane na podstawie skargi przez arbitra referenta nie zasługują na uwzględnienie, a skarga powinna zostać w całości oddalona.” – pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego i nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm art. 2 ust. 1 i art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy.
Zdaniem Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i nie narusza dobrych obyczajów.
Zespół Orzekający nie dopatrzył się również w przedmiotowej reklamie treści nadużywających zaufania odbiorców lub wykorzystujących ich brak doświadczenia lub wiedzy.
Zespół Orzekający podkreślił, że prezentowane w reklamie treści spełniały wymóg czytelności i widoczności.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
