Uchwała Nr ZO 16/19/11u w sprawie reklamy internetowej GL Development

Uchwała Nr ZO 16/19/11u
z dnia 31 stycznia 2019 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie syn. akt:
K/234/18

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Małgorzata Rokita – przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Teresa Wierzbowska – członek,

na posiedzeniu w dniu 31 stycznia 2018 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/234/18 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu rozpatrywania skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie internetowej GL Development Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Krakowie (dalej: Skarżony)

postanawia uznać, że reklama narusza normy art. 2 ust. 1 i art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/234/18.

Przedmiotem skargi była reklama internetowa lokali mieszkaniowych.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował:

„Reklama przedstawia studenta wybierającego się do większego miasta, student przedstawiony stereotypowo wywozi z domu słoiki z potrawami. Ojciec oburza się że syn potrzebuje pieniędzy na mieszkanie i rozcina sobie rękę o piłę. Wszędzie tryska krew.

Pojawia się uśmiechnięta twarz prawdopodobnie właściciela GL Development mówiąca „A mogłeś kupić mieszkanie?”.
Reklama żeruje na ludzkim współczuciu, pokazuje że jeżeli nie kupimy mieszkania stanie się nam coś złego. Krew pojawiająca się źle wpływa na dzieci.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, zgodnie z należytą starannością oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.”.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Poinformował również o treści art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„Działając imieniem GL Development Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Krakowie, mając na uwadze treść pisma z dnia 11 stycznia 2019 roku, wskazuję co następuje.

Spółka wyraża zgodę na udział w postępowaniu wywołanym skargą przez Radą Etyki Reklamy.

Jednocześnie należy podnieść, iż:

1. Rzeczona reklama została opublikowana w serwisie www.youtube.com w dniu 14 grudnia 2018 roku. Przedmiot reklamy- lokale mieszkaniowe MDM Złota Jesień w Krakowie- zostały zbyte i nie stanowią oferty naszej Spółki. Reklama została opublikowana przez nieznaną Spółce osobę i bez zgody Spółki. Reklama od około 2 lat nie była w żaden sposób użytkowana przez Spółkę. Nagranie zamieszczone w serwisie YouTube zostało użyte z naruszeniem praw autorskich Spółki i bez jakiejkolwiek dyspozycji ze strony Spółki. GL Development podejmie kroki przed właścicielem serwisu YouTube w celu usunięcia rzeczonej reklamy.

2. Reklama nie narusza dobrych obyczajów. Przede wszystkich w żaden sposób nie jest adresowana do dzieci i młodzieży (choćby ze względu na jej przedmiot-lokale mieszkalne), lecz do osób dorosłych. Reklama nie pokazuje nadto scen drastycznych (brak ukazania odniesienia ran przez bohaterów reklamy) oraz nie sugeruje, że brak zakupu lokalu od Spółki spowoduje negatywne konsekwencje. Reklama utrzymana jest w konwencji krótkiego filmiku internetowego, mając charakter humorystyczny. Nadto reklama w żaden sposób nie obraża widza, nie wywiera na nim presji, nie zawiera wulgaryzmów. Jej celem jest wskazanie, że zakup lokalu mieszkalnego w związku z podjęciem studiów może być ekonomicznie bardziej opłacalne niźli najem.

3. W takim stanie rzeczy brak jest podstaw dla uznania, aby reklama naruszała dobre obyczaje czy też zasady wynikające z Kodeksu Etyki Reklamy.
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości- nasza Spółka wyraża gotowość udzielenia stosownych informacji..” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie była prowadzona z należytą starannością i narusza dobre obyczaje.

W ocenie Zespołu Orzekającego, środki wyrazu użyte w przedmiotowej reklamie były nieodpowiednie i mogły motywować do zakupu mieszkania poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.

Zespół Orzekający zarekomendował reklamodawcom unikanie w reklamach skrajnego prymitywizmu.

Jednocześnie, Zespół Orzekający, biorąc pod uwagę, że przedmiotowa reklama nie jest skierowana do dzieci lub młodzieży, oddalił zarzut naruszenia w reklamie normy zawartej w art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy.

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 37 lit c) Regulaminu rozpatrywania skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

Zgodnie z pkt. 50. Regulaminu rozpatrywania skarg, Skarżący oraz skarżony będący Sygnatariuszem mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 37, 37¹, 37² oraz 37³.