Uchwała Nr ZO 52/11 w sprawie reklamy firmy Huga Media Solution

Uchwała Nr ZO 52/11 z dnia 19 kwietnia 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/39/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Wojciech Tomczak — przewodniczący,
2) Małgorzata Augustyniak — członek,
3) Marek Janicki — członek,

na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2011 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/39/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Huga Media Solution z siedzibą w Krakowie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej wyświetlanej na telebimach w autobusach komunikacji miejskiej

postanawia oddalić skargę.


2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/39/11
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna wyświetlana na telebimach w autobusach komunikacji miejskiej.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „reklama polega na tym ze najpierw jest napis SZKOłA, następnie nauczyciel bije ucznia pod tablicą po głowie, następnie napis “Nie ogarniasz w szkole? Wejdź na edudu.pl” Reklamę ogląda np. moje dziecko idące w przyszłym roku do pierwszej klasy. To jest po prostu skandal. Reklama jest wyświetlana na telebimach w autobusach w Krakowie.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 5 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklamy nie mogą zawierać elementów, które zachęcają do aktów przemocy.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, iż reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony zapewnił, że reklama portalu edukacyjnego edudu.pl w żadnym stopniu nie narusza Kodeksu Etyki Reklamy.

Skarżony wyraził opinię, iż osoba, która złożyła skargę konsumencką opisała reklamę w sposób wypaczający jej ideę i krzywdzący dla jej twórców. Sugeruje ona bowiem, że przekaz reklamowy propaguje przemoc i przedstawia szkołę jako miejsce, gdzie przemoc fizyczna jest normalnością.

Skarżony poinformował, że celem akcji marketingowej w żadnym momencie nie była chęć promocji negatywnych zachowań w szkole i utrwalanie stereotypowych wyobrażeń. Portal edudu.pl tworzony jest przez samych nauczycieli i bez nich jego idea nie miałaby szans na realizację. Wspólnie z doświadczonymi pedagogami zespół edudu kreuje nowoczesne narzędzie służące wyrównywaniu edukacyjnych szans i promowaniu multimedialnych metod i osiągnięć współczesnej technologii informacyjnej w procesie edukacji. Skarżony stwierdził, że wychodzi naprzeciw oczekiwaniom polskiej szkoły i polskich nauczycieli.

Skarżony zapewnił, że wśród twórców portalu nie ma miejsca na poparcie dla jakiejkolwiek przemocy wobec dzieci, tym bardziej dla bicia uczniów w szkole. Wiem, że tego typu praktyki nie są powszechne w szkołach i stanowią jedynie niechlubny margines.

Skarżony stwierdził, że osoba składająca skargę, nie była skłonna zauważyć, że cała reklama ma formę kreskówki i utrzymana jest w konwencji komiksu, należy ją traktować z przymrużeniem oka, a traktowanie jej w sposób dosłowny postrzegam jako nieuzasadnione i niesprawiedliwe.

Zdaniem Skarżonego oskarżenia o propagowanie przemocy w szkole są nieadekwatne. Apeluję o więcej dystansu i retorycznie pytam, czy po oglądnięciu bajki Disneya gdzie mysz okłada patelnią kota zwracamy się do Towarzystwa Opieki Nad Zwierzętami? Jednym z przykładów reklamy utrzymanej w podobnej konwencji do reklamy edudu.pl, a mającej ogólnopolski zasięg, była reklama telefonii komórkowej Heyah pt. “No to sru” z czerwca 2009 roku (reklama do obejrzenia na http://www.heyah.pl/#/rozrywka/reklamy).

Skarżony podkreślił, że zarysowana w filmiku scenka jest jedynie rysunkową opowieścią, która absolutnie nie jest komentarzem wobec szkolnej rzeczywistości, a jedyna promowana w nim idea to idea nowoczesnej, przyjaznej, otwartej na kreatywne rozwiązania współczesności szkoły. Osoby, które poczuły się urażone naszą reklamą – przepraszam i zapewniam, że portal edudu.pl tworzony jest z myślą o uczniach, a także nauczycielach. Skarżony zachęcał do odwiedzania jego strony.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że reklama utrzymana w żartobliwej formie nie narusza norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

W opinii Zespołu Orzekającego reklama ma formę kreskówki i jest utrzymana w konwencji komiksu.

Zdaniem Zespołu Orzekającego konsumenci potrafią odczytać kontekst reklamy.

Jednocześnie, Zespół Orzekający zaapelował aby reklamodawcy z właściwą starannością dobierali medium do treści przekazu reklamowego.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.