Uchwała Nr ZO 44/11 w sprawie reklamy firmy Javin Investments Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 44/11 z dnia 29 marca 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/24/11

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Zofia Sanejko — przewodnicząca,
2) Igor Kaleński — członek,
3) Marcin Senderski — członek,

na posiedzeniu w dniu 29 marca 2011 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze akt K/24/11 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Javin Investments Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy zewnętrznej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/24/11.
Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna Galerii Handlowej Madison w Gdańsku.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „reklama zachęca do zakupów w centrum handlowym Madison w Gdańsku poprzez prezentację leżącej kobiety, u której widać nagie pośladki. Jako że nie ma bezpośredniego związku pomiędzy zakupami w centrum handlowym a prezentowaniem nagości, reklama ta ma (1) seksistowski charakter, naruszając w ten sposób art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy /KER/, oraz (2) stanowi wykroczenie przeciwko obyczajności (art. 51 §1 oraz art. 141 Kodeksu Wykroczeń), gdyż jest reklamą zewnętrzną, a zatem jej odbiorcami są również dzieci i młodzież; w szczególności, zgodnie z zapisem art. 32 KER, stosują się również do niej przepisy zawarte w art. 22-31 KER, w tym art. 25, gdy chodzi o prezentację nagości i jej wykorzystanie do reklamy. Reklama ta prezentowana jest także na stronie w/w centrum handlowego: http://www.madison.gda.pl.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklamy nie mogą zawierać treści dyskryminujących, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.

Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, iż reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.

Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy, przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony w odpowiedzi na skargę, wyraził opinię, iż skarga nie jest zasadna.
Zdaniem Skarżonego reklama przedstawiająca nagie pośladki nie ma, jak to wskazano w skardze, charakteru seksistowskiego. W szczególności przedmiotowa reklama nie ma na celu nieuczciwej dyskryminacji kogokolwiek z powodu płci. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN, seksizm to dyskryminacja osób płci przeciwnej Podkreślenia wymaga, że skarżący sam w żaden sposób nie wyjaśnił w swojej skardze, co rozumie pod wskazanym wyżej pojęciem i dlaczego reklama w jego ocenie ma taki właśnie charakter.
Skarżony podkreślił także to, że wbrew twierdzeniem Skarżącego, reklama nie przedstawia leżącej kobiety, u której widać nagie pośladki, lecz jedynie niewielki fragment jednego pośladka i jeszcze mniejszy drugiego, a celem reklamy była wyłącznie promocja Galerii Handlowej.
Skarżony wskazał również, iż przedmiotowa reklama, przed jej publikacją poddana została tzw. badaniu preferencji – została pokazana kilkunastu losowo wybranym osobom (klientom GH Madison) z prośbą o ocenę i wyrażenie opinii. Skarżony poinformował, że reklama oraz wizerunek przedstawionej kobiety w żadnym przypadku nie wzbudziły negatywnych odczuć ani kontrowersji. Przedstawiony na reklamie fragment pośladków został również celowo rozjaśniony komputerowo, w celu „wtopienia” ich w tło. Zdjęcie leżącej modelki zostało również odpowiednio wykadrowane w taki sposób, aby nie przedstawiać nagości w sposób dosłowny.
Mając powyższe na uwadze, Skarżony wniósł o oddalenie skargi, gdyż przedmiotowa reklama nie zawiera treści sugerowanej przez Skarżącego.
Dodatkowo Skarżony poinformował, że ekspozycja reklamy zakończyła się z ostatnim dniem miesiąca lutego 2011.

Na marginesie Skarżony wskazał, że sposób sformułowania skargi oraz użyte w nim sformułowana wskazują na profesjonalny charakter działalności skarżącego lub osoby, na życzenie której skarga została przygotowana.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się naruszenia dobrych obyczajów i uznał, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych oraz że była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.

Zdaniem Zespołu Orzekającego reklama nie zawiera treści seksistowskich i nie stanowi zagrożenia dla fizycznego, psychicznego lub moralnego rozwoju dzieci i młodzieży.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.