Uchwała Nr ZO 146/18/78u w sprawie reklamy zewnętrznej operatora telefonii komórkowej Lycamobile

Uchwała Nr ZO 146/18/78u
z dnia 5 grudnia 2018 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. akt:
K/190/18

 

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Sławomir Skowerski – przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz – członek,
3) Joanna Łodygowska – członek,

na posiedzeniu w dniu 5 grudnia 2018 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/190/18 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej Lycamobile Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/190/18.

Przedmiotem skargi była reklama zewnętrzna usług telekomunikacyjnych Lycamobile.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze poinformował:

„Reklama przedstawia młodą kobietę stylizowaną na Ukrainkę, która rozmawia przez telefon. Napisy są w języku ukraińskim. Reklama sporządzona jest tylko w języku ukraińskim, jesteśmy w Polsce i w myśl art.7a ust.1 Ustawy z dnia 9.10.1999 o języku polskim, powinna być sporządzona w języku polskim. Reklama ta narusza dobre obyczaje w myśl art.2 ust.1 Kodeksu Etyki Reklamy, gdyż większość mieszkańców Krakowa nie rozumie ukraińskiego (!).”– pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony w odpowiedzi na skargę poinformował: „Lycamobile Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie po zapoznaniu się z pismem z dnia 30 października 2018 (sygn. akt K/190/18 – doręczone drogą e-mail w dniu 30 października 2018) dotyczącym skargi konsumenckiej na reklamę zewnętrzną Lycamobile umieszczoną w wiacie przystankowej, oświadczamy, że wyrażamy zgodę na udział w postępowaniu przed Komisją Etyki Reklamy w oparciu o Kodeks Etyki Reklamy (sformułowane w nim powszechnie przyjęte zasady etyki i dobre praktyki rynkowe) oraz Regulamin Rozpatrywania Skarg – zgodnie ze ścieżką przewidzianą dla Sygnatariuszy.

Lycamobile Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie oświadcza ponadto, iż uznaje skargę konsumencką za bezzasadną.

UZASADNIENIE

W art. 7a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 224. ze zm.) czytamy:

1. Obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w art. 7 język polski w obrocie z udziałem konsumentem’, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarem i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentem wymaganych na podstawie innych przepisem, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach lemurem i usług, z zastrzeżeniem ust. 3. Obowiązek używania języka polskiego w informacjach o właściwościach towarów i usług dotyczy też reklam.

2. Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty, ostrzeżenia i informacje dla konsumentem wymagane na podstawie innych przepisów w zakresie, o którym mowa w art.7 język polski w obrocie z udziałem konsumentów, musze} być jednocześnie sporządzone w polskiej wersji językowej, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz informacje o właściwościach towarów, jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej; jeżeli formie graficznej towarzyszy’ opis, to opis ten powinien być sporządzony w języku polskim.
W związku z powyższym należy uznać, że treści reklamowe prezentowane na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, zgodnie z zakresem regulowanym przez ustawę, podlegają obowiązków i sporządzania ich w języku polskim.

W dniu 30 października 2013 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Pan Bogdan Zdrojewski udzielił odpowiedzi na zapytanie nr 5316 w sprawie wykorzystywania na terenie Polski reklam, których treść jest zapisana w języku obcym, wynikającym z zapytania poselskiego pana Jarosława Zielińskiego – posła na Sejm RP. znak pisma: SPS-024-5316/13.

Zgodnie z odpowiedzią Pana Ministra, bazującą na opinii prezesa UOKiK. jeżeli „reklamy w formie obcojęzycznych przydrożnych szyldów, które stanowią formę komunikacji przedsiębiorcy z określonym zagranicznym odbiorcą (np. szyldy w języku niemieckim na terenach przygranicznych zachęcające obywateli niemieckich do skorzystania z oferty danego przedsiębiorcy), nie wydają się stanowić naruszenia ustawy o języku polskim, z uwagi na fakt, iż nie są kierowane do konsumentów mających miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy. Przedsiębiorcy, konstruując kampanie reklamowe, określają jej grupy docelowe i pod tym kątem profilują reklamę, aby uzyskać jak najlepsze efekty marketingowe. Fakt, że przedsiębiorca zwraca się tylko do określonej grupy adresatów, którzy mają miejsce zamieszkana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wyklucza naruszenie przepisów ustawy o języku polskim, która przewiduje wymóg bezwarunkowego używania języka polskiego tylko w stosunku do konsumenta mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy (art. 7 ust. 1 u.j.p.).

Tym samym i uwagi na brak bezprawności działania przedsiębiorcy nie ma – zdaniem prezesa UOKiK – podstaw do wszczęcia postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Ponadto, w tej samej odpowiedzi. Pan Minister przekazał informację, że «Prezes UOKiK wskazał również, że Inspekcja Handlowa, której działalnością kieruje, w zakresie stosowania przepisów ustawy o języku polskim prowadzi jedynie kontrole znakowania towarów oraz dołączania do towarów instrukcji w języku polskim.»

W związku z powyższym, intencją i zamiarem Lycamobile Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie była jedynie komunikacja z określonym odbiorcą – w tym przypadku obywatelami ukraińskimi – w celu zachęcenia do skorzystania z oferty Lycamobile umożliwiającej tanią i łatwą komunikację krajową i zagraniczną i tym samym podtrzymanie kontaktu z bliskimi, którzy pozostali na terenie Ukrainy, zwłaszcza, że od 2017 roku Lycamobile działa również na terenie Ukrainy i jedną z ofert dostępnych dla Abonentów są darmowe połączenia pomiędzy Lycamobile Polska, a Lycamobile Ukraina (przy spełnieniu określonych regulaminem świadczenia usług warunków oferty). Kampania marketingowa polegająca na umieszczeniu reklam w języku ukraińskim jest efektem analizy rynkowej, obecnego trendu w ruchu migracyjnym ludności ukraińskiej, a także danych GUS dotyczących największych skupisk mniejszości ukraińskiej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Celem analizy było opracowanie takiej grupy docelowej odbiorców kampanii reklamowej, aby uzyskać wymierne efekty marketingowe, pozwalające na zaistnienie w: niszy rynkowej, a dotyczącej usług dedykowanych dla ludności ukraińskiej, która szczególnie często pojawia się w południowo-wschodnich regionach Rzeczpospolitej Polskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę. Lycamobile Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie podtrzymuje swoje stanowisko w zakresie bezzasadności skargi konsumenckiej na reklamę zewnętrzną Lycamobile umieszczoną w wiacie przystankowej.” – pisownia oryginalna.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający wziął pod uwagę, że reklama jest skierowana do cudzoziemców, którzy nie władają językiem polskim. Zdaniem Zespołu Orzekającego oceniany przekaz reklamowy nie narusza dobrych obyczajów, a nadto dochowano w nim wymaganej w takich przypadkach należytej staranności. Zespół uznał, że reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i nie zawiera treści, które mogłyby nadużywać zaufania odbiorców lub wykorzystywać ich brak wiedzy.

Jednocześnie, Zespół Orzekający zwrócił uwagę, że Komisja Etyki Reklamy nie jest organem właściwym do oceny zgodności z przepisami prawa, dlatego poleca Biuru Związku Stowarzyszeń Rady Reklamy poinstruowanie Skarżącego o możliwości zwrócenia się do właściwych organów w celu dokładnego zbadania oraz dokonania wiążącej oceny przekazu reklamowego pod kątem jego zgodności z prawem.

W związku z powyższym, na podstawie pkt. 37 lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt. 1 uchwały.

Zgodnie z pkt. 50. Regulaminu rozpatrywania skarg, skarżący oraz skarżony będący Sygnatariuszem mogą odwoływać się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni od doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały, o której mowa w pkt. 37