Uchwała Nr ZO 16/13 w sprawie reklamy firmy Sygma Banque Société Anonyme S.A.
Uchwała Nr ZO 16/13 z dnia 19 lutego 2013 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/151/12
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Wojciech Kowalczyk — przewodniczący,
2) Andrzej Garapich — członek,
3) Paweł Wiśniewski — członek,
na posiedzeniu w dniu 19 lutego 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/151/12 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Sygma Banque Société Anonyme S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy internetowej
postanawia uznać, że w reklamie powinny być wprowadzone zmiany, aby reklama nie naruszała norm Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/151/12.
Przedmiotem skargi była reklama internetowa karty Mix-Electronix.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż „Niżej wskazana reklama jest niezgodna z:
1. Art. 10 ust. 1 lit a i b Kodeksu Etyki Reklamy (dalej KER),
2. Art. 14 KER,
3. Art. 15 KER,
4. Art. 17 KER
Reklama pod następującym adresem:
http://www.sygmabank.pl/karty/9,produkt,karta-mix-electronix-mastercard
jest niezgodna z Ustawą o kredycie konsumenckim, wprowadza w błąd i spełnia przesłanki by ją uznać za nieuczciwą praktykę rynkową (jako wprowadzającą w błąd), czyn nieuczciwej konkurencji (jako niezgodną z przepisami prawa) i naruszającą zbiorowe interesy konsumentów bowiem zgodnie z ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów rozumie się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji;
nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji.
Zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim
Art. 7. 1. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy w reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego zawierających dane dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego podaje konsumentowi w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny:
1) stopę oprocentowania kredytu wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu;
2) całkowitą kwotę kredytu;
3) rzeczywistą roczną stopę oprocentowania.
2. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy, w stosownych przypadkach, dodatkowo podaje konsumentowi:
1) czas obowiązywania umowy;
2) całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta oraz wysokość rat;
3) cenę towaru lub usługi oraz kwotę wszystkich zaliczek w przypadku umowy o kredyt przewidującej odroczenie płatności,
całkowity koszt kredytu zgodnie z ustawa o kredycie konsumenckim to – wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności:
a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy oraz
b) koszty usług dodatkowych w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu
Zgodnie z tabelą opłat i prowizji zaprezentowana na stronie banku w dniu 03.10.2012 pod adresem
http://www.sygmabank.pl/public/media/userfiles/file/tabele_oplat_i_prowizji/tabela_oplat_karty_kredytowe.pdf (prntScr pt tabela oplat w załączniku)
wśród opłat dla ww. reklamowanej karty mix electronix kart oznaczonych jako:
„karty wydawane
bezpośrednio (Abra,
Astro, Fotojoker,Intersport,
Komandor, Komfort,
Komputronik, Mix Electr.,
Neonet, Vox, Sony, Vobis,
Media Expert,PSB, Avans,
Pozostałe małe sieci”)
figuruje m.in „miesięczna oplata za administrowanie kredytem w karcie” w wysokości 5 zł, ww. opłatę należało wskazać zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim jako jedną z opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu, reklama jej nie wskazuje przez co należy uznać że jest niezgodna z ustawa o kredycie konsumenckim, ponadto w reklamie znajduje się niezrozumiałe zdanie „Całkowita kwota karty kredytowej wynosi 2013 zł. „
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust.1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;
b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;
Ponadto, zarzucił niezgodność reklamy z art. 14 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „przedstawienie w reklamie warunków sprzedaży ratalnej, sprzedaży na kredyt lub innych form kredytu konsumenckiego musi być dokonane w taki sposób, by nie rodziła wątpliwości rzeczywista końcowa cena reklamowanego produktu, a także kwota płacona gotówką, wysokość zaliczki, wysokość oprocentowania, terminy spłat rat kredytu oraz inne warunki związane z tą formą sprzedaży”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 15 Kodeksu Etyki Reklamy, zgodnie z którym „reklamy informujące o ofertach pożyczki nie mogą zawierać stwierdzeń mogących wprowadzić odbiorców w błąd w szczególności co do ich rodzaju, niezbędnych zabezpieczeń, terminów spłat, rzeczywistych kosztów odsetek oraz możliwych innych opłat”.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 17 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „nie można stosować reklamy mogącej stworzyć u odbiorcy wrażenia, że nie istnieje obowiązek zapłaty za produkt, o ile nie jest on istotnie bezpłatny.”.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony w odpowiedzi na pismo z dnia 20 listopada 2012 r. dotyczące skargi konsumenckiej zarejestrowanej przez Państwa pod sygnaturą K/150/12, w imieniu Sygma Banque Société Anonyme (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (dalej „Sygma Bank”), podziękował za przesłane uwagi.
Skarżony zaznaczył, iż jako podmiot nie będący członkiem Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, dalej zwa¬nego „Stowarzyszeniem”, ani nie korzystający z uprawnień do posługiwania się znakiem towarowym „Reklamuję etycznie” lub innym wydawanym przez Stowarzyszenie certyfikatem, nie jest zobowiązany do poddania się procedurze arbitrażowej, ani nie jest związany dokumentami korporacyjnymi wydanymi przez Stowarzyszenie jak np. „Regulamin rozpatrywania skarg” załączony do korespondencji. Skarżony stwierdził że jego polityka prowadzenia biznesu oraz komunikacji zakłada jednak otwartość na sygnały dochodzące spoza organi¬zacji i uważne wsłuchiwanie się w głosy instytucji i osób fizycznych mających uwagi do tego, w jaki sposób kon¬taktujemy się z otoczeniem rynkowym.
Z tego powodu, chcąc wykazać najdalej posuniętą dbałość o czytelność i zrozumiałość kierowanych przez nas przekazów reklamowych, Skarżony z uwagą przeanalizował postawione w skardze zarzuty i skomen¬tował je następująco:
Zarzut niezgodności z prawem zamieszczonego na stronie www.sygmabank.pl przekazu reklamowego dotyczącego Karty Mix-Electronics, polegający na braku uwzględnienia w opisie reprezentatywnego przykładu przywołanego w tym przekazie, miesięcznej opłaty za administrowanie limitem w wysokości podanej w Tabeli prowizji i opłat;
W odpowiedzi na powyższy zarzut Skarżony wyjaśnił, że Sygma Bank wbrew twierdzeniu skargi przy¬wołuje przedmiotową opłatę w opisie reprezentatywnego przykładu, jako opłatę miesięczną, (sformuło¬wanie „… oraz opłata miesięczna …”) podając jej łączny koszt w ujęciu rocznym czyli właściwym dla przyjętego na potrzeby reprezentatywnego przykładu 12 miesięcznego okresu kredytowania. Skarżony wska¬zał, że zgodnie z art. 8 ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. 126 poz. 715), dalej zwanej Ustawą, konstruując reprezentatywny przykład, kredytodawca jest zobowiązany wziąć pod uwagę warunki umowy o kredyt, na których spodziewa się zawrzeć co najmniej 2/3 umów da¬nego rodzaju przy uwzględnieniu m.in. średniego okresu kredytowania. Dla karty MIX-Electronics okres ten wynosi 12 miesięcy, zatem również koszt pobieranej miesięcznie opłaty został podany w kwocie zbiorczej za cały okres kredytowania tj. za 12 miesięcy. Wysokość podanej opłaty również wynika z wymogów przepisów co do zasad konstruowania reprezen¬tatywnego przykładu. Zgodnie z wykładnią prezentowaną wielokrotnie przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta dla potrzeb tego przykładu należy przyjąć parametry, na których Bank spodziewa się spo¬rządzić co najmniej 2/3 produkcji. W przypadku Kart Mix-Electronics Sygma Banku zostały podane w przykładzie reprezentatywnym właśnie takie parametry – w oparciu o dane historyczne ustalone zo¬stało, że 2/3 Kart Mix-Electronics zostanie wydanych na podstawie umowy o kredyt ratalny oraz ofero¬waną łącznie z tym kredytem kartę kredytową, wobec czego ujęte zostały opłaty właściwe dla tego pro¬duktu. Przy okazji Skarżony przypomniał, że słowa „2/3 produkcji” odnoszą się do poruszanego już przez nas stwierdzenia o „2/3 portfela swoich kart” – patrz: odpowiedź na Państwa pismo o sygnaturze K150/2012.
Zarzut niezrozumiałości reklamy w zakresie zdania: „Całkowita kwota karty kredytowej wynosi 2013 zł.”
W odpowiedzi na powyższy zarzut Skarżony zgodził się, że sformułowanie nie odpowiada dosłownemu wymogowi Ustawy, nakazującemu podać w reklamie całkowitą kwotę kredytu. Skarżony wy¬jaśnił, że na skutek omyłki podczas aktualizowania informacji w cytowanym sformułowaniu pominięto słowa „…kredytu w zaś zgodna z zamiarem Sygma Bank wersja powinna brzmieć bowiem „Całkowi¬ta kwota kredytu w karcie kredytowej wynosi”. Wersja omyłkowo pomijająca część sformułowania faktycznie pozostawała dostępna na stronie przez jakiś czas jednak w ocenie Skarżonego nie mogła być uznana za niezgodna z Ustawą, gdyż z kontekstu wynikało o jakiego rodzaju daną chodzi, w szcze¬gólności, że w następnym akapicie taka sama kwota została podana jako całkowita kwota kredytu przy¬jęta na potrzeby przykładu reprezentatywnego.
Skarżony wyraził przekonanie, że powyższe wyjaśnienia wskazują w sposób jednoznaczny, że kształtując swój przekaz reklamowy na stronie internetowej naszego banku dokładamy do tego najwyższej staranności, zaś sformułowania mogące być uznanymi za niedorozumiane zmieniamy w sposób zgodny z najlepszą praktyką rynkową. Skarżony poinformował, że fragmenty treści reklamowych, co do których mo¬gły powstać wątpliwości interpretacyjne zostały już przez nas zmienione. Skarżony wyraził gotowość spotkania i zaprezentowania swojego stanowisko w szczegółowy sposób.
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający podzielił zarzut Skarżącego, uznając, że oceniana reklama narusza Kodeks Etyki Reklamy ponieważ zawiera sformułowania które mogą budzić wątpliwości typu:
„Całkowita kwota karty kredytowej wynosi 2013 zł.”
Zespół Orzekający, biorąc pod uwagę krąg osób, do których reklama jest skierowana, stwierdził, że uzasadniony jest zarzut, że przekaz jest nieczytelny i może wprowadzać odbiorców w błąd.
Podsumowując, Zespół Orzekający podkreślił, że produkty finansowe powinny być prezentowane w reklamie w sposób przejrzysty, jednoznaczny i zrozumiały.
Jednocześnie Zespół Orzekający docenił działania reklamodawcy, który po otrzymaniu informacji o skardze zmodyfikował przekaz reklamowy, aby nie budził wątpliwości wśród odbiorców.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit d) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
