Uchwała Nr ZO 25/11 w sprawie reklamy firmy FHU Matar

Uchwała Nr ZO 25/11 z dnia 16 lutego 2011 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/162/10

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Magdalena Czaja — przewodnicząca,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Melania Popiel — członek,

na posiedzeniu w dniu 16 lutego 2011 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/162/10 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko FHU Matar z siedzibą w Będzinie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy prasowej


postanawia

oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. akt K/162/10.
Przedmiotem skargi była reklama prasowa bielizny.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł: iż „reklama przedstawia młodą kobietę jedynie w bieliźnie obok całkowicie ubranego mężczyzny w miejscu publicznym (w kasynie?); uważam, że całość utrzymana w klimacie domu publicznego narusza zasady niedyskryminacji kobiet, poniża je sprowadzając do rzeczy zaspokajającej potrzeby seksualne mężczyzny. Taki wizerunek przypomina prostytutkę i ma moim zdaniem charakter dyskryminujący kobiety, poniża je i uprzedmiotawia.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Wniósł o uznanie jej za sprzeczną z dobrymi obyczajami — art. 2 Kodeksu Etyki Reklamy oraz że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony poinformował, że nie zgadza się ze stanowiskiem osoby skarżącej. Wyraził opinię, że jest to nadinterpretacja zdjęcia. Skarżony poinformował, że na reklamie tej jest przedstawiona kobieta w bieliźnie, bo trudno reklamować bieliznę w pełnym ubraniu. Mężczyzna, który stoi obok jest w ubraniu, bo męskiej bielizny Skarżony nie produkuje i nie miałby w co ubrać modela. Skarżony wyjaśnił, że modelka na zdjęciu jest topową fotomodelką, która występuje na rozkładówkach CKM i Playboya i porównywanie czy też nazywanie je prostytutką jest pomówieniem i zniesławieniem. Skarżony nadmienił, iż na zdjęciu występuje z mężem. Skarżony stwierdził, że nazywanie jednego z największych kasyn Casinos Poland domem publicznym też jest nie na miejscu i również jest pomówieniem. Od lat 80 w Polsce już nie ma cenzury i jest wolność słowa i reklamy. Ponadto pismo Shape też nie jest brukowcem i każda reklama jest starannie dobierana, a to co znajduje się na reklamie jest zawsze weryfikowane. W odczuciu Skarżonego, skarga ta jest bezpodstawna i narusza dobre imię mojej firmy. Skarżony wyraził opinię, iż jest to celowe działanie ze strony jego konkurencji, bądź ze strony konkurencji jego fotografa. Skarżony poinformował, że czytając treść reklamacji przychodzi mu na myśl reklama marki samochodu, której akcja dzieje się w galerii sztuki, gdzie „znawcy” zachwycają się wieszakiem z ubraniami, myśląc, że to niesamowite dzieło, podczas, kiedy to naprawdę jest wieszak na ubrania.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie podzielił zarzutów Skarżącego, uznając, że przedmiotowa reklama nie zawiera treści dyskryminujących kobiety, ani uprzedmiotawiających je.

Zespół Orzekający nie dopatrzył się również naruszenia dobrych obyczajów i uznał, że reklama mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.

W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama bielizny nie poniża kobiet.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 25 listopada 2010r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.