Uchwała Nr ZO 92/13 w sprawie reklamy firmy Stokrotka Sp. z o. o.

Uchwała Nr ZO 92/13
z dnia 16 lipca 2013 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/32/13

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Marta Macke – przewodnicząca,
2) Małgorzata Augustyniak – członek,
3) Przemysław Częstochowski – członek,

na posiedzeniu w dniu 16 lipca 2013 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/32/13 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko Stokrotka Sp. z o. o. z siedzibą w Lublinie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy radiowej

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/32/13.
Przedmiotem skargi była reklama radiowa sklepów Stokrotka.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„reklama oparta na żartach z osób niepełnosprawnych, konkretnie dzieci z wodogłowiem „Mamo, dzieci śmieją się ze mnie że mam dużą głowę – nie gadaj tylko weź beret i pójdź po zakupy”. Każdy zna ten żart z dzieciństwa i każdy wie, że chodzi wyśmiewanie się z upośledzonych dzieci z wodogłowiem. Z tej serii były jeszcze dowcipy o dzieciach z zespołem downa. Czy mamy czekać na kolejną serię? Te dowcipy opowiadało się w piaskownicy, w tajemnicy przed dorosłymi. I tam powinny pozostać.”.

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.

Wniósł również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony w odpowiedzi na otrzymaną informację o wpłynięciu skargi konsumenckiej na reklamę spółki Stokrotka Sp. z o.o. wyjaśnił co następuje.

Spółka Stokrotka decydując się na wyemitowanie reklamy, której dotyczy skarga, w żadnej mierze nie chciała urazić niczyich uczuć, a zwłaszcza w żadnym stopniu dotknąć osób niepełnosprawnych. Skarżony wyjaśnił, że spot z założenia miał nawiązywać do konwencji kabaretu a swoją treścią wskazać jedynie na atrakcyjność i wyjątkowość oferty handlowej Spółki. Spot był częścią serii opierającej się na starych dowcipach. Jak zauważył autor skargi, są one znane każdemu Polakowi, opowiadane od wielu lat. Celem kreacji miało być przypomnienie dorosłemu dziś słuchaczowi przyjemnych, beztroskich chwil z dzieciństwa, wywołanie pozytywnego skojarzenia i powiązanie go z produktami oferowanymi w sieci Stokrotka. Aby uniknąć skojarzeń z sytuacją rzeczywistą, spot został nagrany w formule maksymalnie kabaretowej, mocno przerysowanej. Rolę chłopca grał dojrzały mężczyzna, co zostało wyeksponowane, rola matki została odegrana również w tonie kabaretowym. Tym bardziej jest to dla Skarżonego zaskakujące, że pomimo tego wyraźnego tonu i dystansu do prezentowanych treści, zostały one odebrane jako obraźliwe dla dzieci z wodogłowiem, nad czym Skarżony bardzo ubolewa, ale ze stanowiskiem tym jednak nie może się zgodzić. Takie nawiązanie nie było nigdy celem przedmiotowej reklamy i skojarzenie takie nie było przez Skarżonego zamierzone, ani obiektywnie rzecz biorąc usprawiedliwione.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu Etyki Reklamy.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.

W opinii Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama jest utrzymana w żartobliwej konwencji i mieści się w ramach przyjętych norm etycznych i nie przekracza dopuszczalnych granic.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 16 maja 2012r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.