Uchwała Nr ZO 110/15 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 110/15
z dnia 3 sierpnia 2015 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/70/15

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Paweł Wiśniewski – przewodniczący,
2) Mikołaj Janicki – członek,
3) Andrzej Garapich – członek,

na posiedzeniu w dniu 3 sierpnia 2015 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/70/15 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/70/15
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna produktu Diohespan Max.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„opis reklamy: Reklama środka diohespan max w której można doszukać się warunkowania klasycznego. P.S. Godzinę reklamy wpisałem przybliżoną +/- 10 min
Treść skargi: W reklamie w tle od razu po nazwie produktu pojawia się cichy głos dzwonka, takiego samego jak wykorzystywany w aptekach. Nie wiem jak bardzo jest to nielegalne ale według mnie jest to próba wywołania odruchu kojarzenia dzwonka z nazwą środka.”. – pisownia oryginalna
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:
„Szanowni Państwo, odpowiadając na zawarte w piśmie z dnia 10 lipca 2015 roku zarzuty uznania reklamy produktu leczniczego Diohespan Max za sprzeczną z art. 2 Kodeksu Etyki Reklamy wskazuję, że w żaden sposób reklama nie narusza wskazanego artykułu.
W szczególności informuję, iż nie ma przepisów, które zabraniałyby używać określonych dźwięków w reklamach. Jest oczywiste, że niemal każdej reklamie, jeśli nie wszystkim, towarzyszy muzyka, głos, dodatkowe dźwięki: klakson, oklaski, krzyki, dzwonki itp. Tego rodzaju elementy są częścią składową spotów reklamowych i nie są oceniane jako celowe oddziaływanie na konsumenta. Zaskakujące jest wręcz skojarzenie dźwięku dzwonka z dzwonkiem apteki i w oparciu o takie bardzo subiektywne odczucia formułowanie skargi. Tym bardziej niezrozumiałe są wnioski Skarżącego zawarte w skardze i dotyczące budowania relacji dzwonek-nazwa leku, ponieważ w trakcie, kiedy taki dźwięk się pojawia w tle spotu reklamowego, na pierwszym planie słychać głos lektora, który wypowiada treści obowiązkowe wymagane przez właściwe przepisy prawa.
W tym stanie rzeczy i mając powyższe na uwadze wnoszę o oddalenie skargi jako bezzasadnej.”- pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia normy art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy zarzucanej przez Skarżącego i uznał, że reklama była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.