Uchwała Nr ZO/131/23u z dnia 13 grudnia roku Zespołu Orzekającego w sprawie o sygn.: KER/108/23

Pobierz uchwałę (pdf)

Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy,
w składzie:

 

  • Elżbieta Kondzioła – członkini
  • Olaf Krynicki – przewodniczący
  • Jaromir Sroga – członek

na posiedzeniu w dniu 13 grudnia 2023 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt KER/108/23 złożonej na podstawie pkt. 12 Regulaminu Rozpatrywania Skarg przez konsumenta (dane w aktach sprawy) przeciwko Kompania Piwowarska S.A. z siedzibą w Poznaniu w sprawie dotyczącej reklamy piwa,

 

postanawia

 

skargę oddalić.

 

Uzasadnienie

 

W skardze skierowanej do Komisji Etyki Reklamy (dalej także: „KER”) konsument (dalej także: „Skarżący”) wskazał, że Kompania Piwowarska S.A. z siedzibą w Poznaniu (dalej także: „Skarżona”) stosowała telewizyjną reklamę piwa. 

 

Zgodnie ze skargą:

 

Grupa przyjaciół aktywnie spędza czas w terenie opijając to Lechem.

 

Reklama narusza ustawę o wychowaniu w trzeźwości, która mówi o tym, że reklama alkoholu w tym piwa, nie może kojarzyć produktu z relaksem, aktywnością sportowa i in. (Art. 13 ustawy). W kodeksie etyki reklamy napisane jest, że reklama piwa nie może naruszać obecnych przepisów prawa. Ta reklama pokazuje markę alkoholową w kontekście relaksu i amatorskiej aktywności sportowej. Nie można też wykorzystywać logotypu nawiązującego do marki alkoholowej.

 

Przekaz został zakwalifikowany jako potencjalnie naruszający zasady etyki reklamy w zakresie wskazanym w art. 2, art. 2 ust. 1 i 2 Załącznika 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

 

Art. 2

  1. Działania objęte postanowieniami Kodeksu będą wykonywane z należytą starannością, zgodnie z dobrymi obyczajami, prowadzone w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
  2. Strony umów dotyczących reklamy będące sygnatariuszami niniejszego Kodeksu mogą układać wzajemne stosunki prawne według swego uznania, z zastrzeżeniem, że ich treść jest zgodna z Kodeksem.

Art. 2 ust. 1 i 2 Załącznika 1

  1. Reklama piwa powinna być zgodna z przepisami prawa obowiązującymi na terytorium Rzeczypospolitej Polski.
  2. Reklama piwa powinna być zgodna z zasadami zawartymi w przepisach Kodeksu Etyki Reklamy oraz przepisach niniejszego Załącznika.

Skarżona, w odpowiedzi na zawiadomienie Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, przedstawiła stanowisko w sprawie w korespondencji z dnia 10 listopada 2023 r. i wyraziła wolę uczestnictwa w postępowaniu przed KER.

 

Skarżona wskazała, że postawione przez Skarżącego zarzuty są nierelewantne ze względu na dopuszczalną przez ustawę z dnia 12 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi reklamę piwa.

 

Reklama jest dozwolona od warunkiem, że nie wywołuje skojarzeń z atrakcyjnością seksualną, relaksem lub wypoczynkiem, nauką lub pracą albo z sukcesem zawodowym lub życiowym. Możliwe są dwie interpretacje omawianego przepisu – szeroka (wówczas zakazany będzie każdy przekaz stanowiący reklamę piwa) i wąska (zakazany tylko taki przekaz, w którym piwo jest bezpośrednio przedstawiany jako środek służący do wypoczynku, relaksu lub go warunkujący, pomagający w osiągnięciu sukcesu życiowego lub zawodowego, gwarantujący atrakcyjność seksualną).

 

Opiniowany spot reklamowy przedstawia ludzi spędzających w gronie znajomych wolny czas na plaży. Nikt z bohaterów nie spożywa alkoholu, wypoczywając na leżakach. Wszyscy idą do baru na piwo. Jest to typowe miejsce właściwe dla konsumpcji piwa. W chwili spożycia piwa przez bohaterów pojawia się komentarz, zachęcający do spróbowania nowego Lecha Easy, jako sposobu na orzeźwienie.

 

Trudno w powyższych warunkach doszukać się związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy piwem Lech Easy i jego spożyciem, a relaksem czy wypoczynkiem. Cała treść spotu przedstawia piwo w sytuacji towarzyskiej w barze na plaży, gdzie obecność piwa jest często spotykana. Dodatkowo nie ma jakichkolwiek podstaw, aby komunikowane w filmie orzeźwienie utożsamiać z relaksem i wypoczynkiem lub inna sferą treściowo zakazaną. Określenie to ma zdecydowanie inny wymiar znaczeniowy. 

 

Zgodnie z ustawą, reklama piwa nie może łączyć spożywania alkoholu ze sprawnością fizyczną. W reklamie nie ma obrazu, który kreuje tego rodzaju połączenie. Nikt z pijących piwo w barze nie uprawia sportu, zarówno w trakcie, jak i po spożyciu.

 

Nadto, nikt z pijących nie kąpie się w wodzie ani nie osiąga po spożyciu stanu relaksu.

 

Mając to na uwadze, Skarżona wniosła o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

 

Zespół Orzekający zważył, co następuje.

 

W ocenie Zespołu Orzekającego skarżony przekaz nie narusza zasad etyki wyrażonych w Kodeksie Etyki Reklamy.

 

KER podkreśla, że poza zakresem jego kognicji pozostaje kwalifikacja skarżonego przekazu jako reklamy lub promocji w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Oceniany przekaz stanowi reklamę w rozumieniu Kodeksu Etyki Reklamy i jako taki poddaje się ocenie KER z punktu widzenia ogólnie przyjętych norm etycznych.

 

Miejsce, w którym bohaterowie przekazu spożywają piwo, jest lokalem przeznaczonym do spożycia m.in. alkoholu (bar). Jakkolwiek akcja skarżonego filmu rozgrywa się na plaży, tak osoby spędzające tam czas nie spożywają alkoholu. Jedynym miejscem, gdzie dochodzi do picia piwa „Lech Easy” jest plażowy bar, a zatem takie miejsce, gdzie zwyczajowo spożywa się m.in. właśnie alkohol. Kontekst sytuacyjny nie wywołuje, zdaniem Zespołu Orzekającego, wątpliwości co do zgodności przekazu z obowiązującymi zasadami etyki.

 

Zespół Orzekający nie upatruje w skarżonym przekazie zachęty do nieodpowiedzialnego czy nadmiernego spożywania alkoholu. Żadna z postaci nie jest nietrzeźwa ani nie spożywa nadmiernej ilości piw. Nadto, spożycie alkoholu nie jest przesłanką osiągnięcia przez bohaterów spotu stanu relaksu czy zaznania wypoczynku.

 

Mając na względzie powyższe, Zespół Orzekający, na podstawie art. 49 lit. b Regulaminu Rozpatrywania Skarg, postanowił skargę oddalić.

 

Zdania odrębne

Brak.

 

Zgodnie z pkt. 59 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, Strony mogą odwoływać się od Uchwały Zespołu Orzekającego w terminie dziesięciu dni roboczych od doręczenia Uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane Zespołowi Orzekającemu w dacie podjęcia Uchwały, od której Strona wnosi odwołanie.