Uchwała Nr ZO 23/09 w sprawie reklamy firmy GlaxoSmithKline Consumer Healtcare Sp. z o.o.

Uchwała Nr ZO 23/09 z dnia 25 marca 2009 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/19/09

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1)Marek Janicki— przewodniczący,
2) Krystyna Jarosz — członek,
3) Remigiusz Rawa — członek,

na posiedzeniu w dniu 25 marca 2009 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/19/09 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko GlaxoSmithKline Consumer Healtcare Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżony), dotyczącej reklamy telewizyjnej

postanawia

skargę oddalić.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:

Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygnaturze akt K/19/09.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna plastrów Niquitin.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podnosił, że „składa skargę na reklamę, gdyż w sposób oczywisty zniekształca ona rzeczywistość i możliwości ludzkiej woli. Po całym wstępie i opowiadaniu kto jak tyje i jak pachnie główna bohaterka, korzystająca z gum Niquitin stwierdza: „Koleżanki juz wiedza, sama silna wola to nie wszystko, sięgnęły po Niquitin.” Cóż za idiotyczne i manipulatorskie podejście do reklamy. Wiadomo przecież, że wiele osób jedynie dzięki własnej decyzji i silnej woli uwolniły się od nałogu. Dlaczego osobom uzależnionym wbija się poprzez reklamę wizje, ze bez jakiś gum nie będą mogli rzucić palenia. To kłamstwo.”

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.

Wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy”.
Zarzucił także niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 pkt. a) Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu; (…)

Zarzucił również niezgodność reklamy z art. 16 ust. 1 pkt. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 r. nr 47, poz. 211) „czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
(…)
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi (…)”.

Skarżony złożył odpowiedź na skargę (pismo z dnia 19.03.2009r.) i nie uczestniczył w posiedzeniu. Odpowiedź Skarżonego wpłynęła po terminie, dlatego nie była brana pod uwagę przy rozpatrywaniu skargi.

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie narusza Kodeksu Etyki Reklamy i nie wprowadza konsumentów w błąd.
Zespół Orzekający stwierdził, że reklama nie nadużywa zaufania odbiorcy, ani nie kwestionuje możliwości ludzkiej woli.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 lit b Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 czerwca 2008r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.