Uchwała Nr ZO 41/17 w sprawie reklamy usług bankowych ING Bank Śląski

Uchwała Nr ZO41/17
z dnia 2 sierpnia 2017 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/07/17

1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:

1) Teresa Wierzbowska – przewodnicząca,
2) Witold Trzciński – członek,
3) Paweł Wiśniewski – członek,

na posiedzeniu w dniu 2 sierpnia 2017 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/07/17 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy ING BANK ŚLĄSKI Spółka Akcyjna z siedzibą w Katowicach (dalej: Skarżony)

postanawia oddalić skargę.

2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/07/17
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna usług bankowych ING Bank Śląski.

Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„Reklama kredytu. Mężczyzna bierze kredyt w wysokości 2500 zł na pomalowanie ściany bloku, ponieważ chciał się oświadczyć.
Reklama zakłamuje obraz pracy artystów. Nikt przy zdrowych zmysłach nie pomaluje takiej powierzchni przy tak niskim budżecie. Wprowadza to potencjalnych klientów w błąd, za który zapłacą artyści trudniący się malowaniem murali.” – pisownia oryginalna

W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.

Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł również o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8, w myśl którego reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 10 ust. 1 a) i b) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:

a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;

b) wartości produktu i jego rzeczywistej ceny oraz warunków płatności, w szczególności takich jak sprzedaż ratalna, leasing, sprzedaż na kredyt, sprzedaż okazyjna;

Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.

Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę o następującej treści:

„W odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 12 maja 2017r. o numerze akt K/07/17 pragniemy przedstawić nasze stanowisko w związku ze skargą konsumencką dotyczącą naszej reklamy telewizyjnej. Wspomniana reklama dotyczy „Pożyczki na klik” – funkcji Moje ING (systemu bankowości internetowej i mobilnej) i była emitowana w telewizji polskiej w terminie 14.11 – 18.12.2016 r. i 1.01- 12.02.2017 r. Obecnie spot nie jest już w emisji. W kampanii prezentujemy system bankowości internetowej i mobilnej jako platformę dostępu do wielu usług bankowych w tym zdalnie zaciąganej pożyczki. Spot przedstawia sytuację, w której bohater w aplikacji Moje ING wnioskuje o dodatkowe pieniądze brakujące mu na zrealizowanie swojego planu: wykonania muralu z oświadczynami. Reklama koncentruje się na zarysowaniu kontekstu sytuacji, nie precyzuje natomiast, co jest przedmiotem zamówienia u artysty – projekt, wykonanie, czy może konsultacja. Tym bardziej w żadnym miejscu reklamy nie sugerujemy, że 2.500zł pokryje całość wydatków na wykonanie murala, a jedynie, że po pożyczeniu tej kwoty, bohater będzie miał wystarczające fundusze na zrealizowanie swojego pomysłu przy zaangażowaniu artysty. Zapewniamy, że nigdy nie było naszą intencją deprecjonowanie pracy artystów i szeroko pojętych twórców. Cała reklama jest w istocie apoteozą profesjonalnej twórczości – widz otrzymuje przekaz o tym, że artyści są niezastąpieni. ING bardzo ceni wartość pracy artystów i w ramach różnych projektów, często z nimi współpracuje, zawsze wynagradzając ich za prace na wspólnie ustalonych zasadach. Zatem biorąc pod uwagę powyższe, wobec faktu, że ING Bank Śląski w żadnej mierze nie dopuścił się naruszenia Kodeksu Etyki Reklamy, wnosimy o oddalenie przedmiotowej skargi jako nie znajdującej uzasadnienia.” – pisownia oryginalna

3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający okazując wrażliwość na kwestie wartości własności intelektualnej i pracy twórczej nie dopatrzył się naruszenia norm Kodeksu zarzucanych przez Skarżącą. Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie nadużywania zaufania odbiorców lub wykorzystywania ich braku doświadczenia lub wiedzy ani naruszenia dobrych obyczajów.

Zespół Orzekający uznał, że przedmiotowa reklama nie wprowadza również odbiorców w błąd co do właściwości czy ceny reklamowanego produktu i zauważył, że w reklamie nie pada sformułowanie odnośnie całkowitych kosztów wykonania muralu.

W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.

Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., Stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.