UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 72/14 w sprawie reklamy firmy Police Jacek Kitkowski Ośrodek Szkolenia Kierowców
Uchwała Nr ZO 72/14
z dnia 10 września 2014 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/52/14/01-105
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Zofia Sanejko – przewodnicząca,
2) Paweł Wiśniewski – członek,
3) Wojciech Piwocki – członek,
na posiedzeniu w dniu 10 września 2014 roku, po rozpatrzeniu skarg o sygnaturze akt K/52/14/01-105 złożonych, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumentów (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie zewnętrznej firmy Police Jacek Kitkowski Ośrodek Szkolenia Kierowców z siedzibą w Czersku (dalej: Skarżony)
postanawia uznać, że reklama narusza normy Kodeksu Etyki Reklamy.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęły skargi o sygn. K/52/14/01-105.
Przedmiotem skarg była reklama zewnętrzna ośrodka szkolenia kierowców.
Skarżący w prawidłowo złożonych skargach podnieśli m.in. iż:
„miejsce emisji: Parking Lidla w Czersku
produkt: Szkoła nauki jazdy
opis reklamy: Reklama przedstawia kobiety w strojach kąpielowych na tle samochodu do nauki jazdy. Na reklamie widać też dwuznaczne hasła “Pozwolimy Ci szybko skończyć…” oraz “Twój pierwszy raz? Zaliczaj z nami”.
Treść skargi: Reklama przedstawia wizerunek kobiety w skrajnie seksistowski sposób, jako maskotki obok reklamowanego produktu, który nie ma żadnego związku z cielesnością, więc nie uprawnia do wykorzystania tak sugestywnych obrazów. Reklamy przedsiębiorcy dodatkowo prezentują dwuznaczne hasła o bardzo wyraźnym erotycznym podtekście. Reklama prezentowana jest w przestrzeni publicznej, więc zgodnie z art. 32 KER odbiorcą reklamy są również dzieci.” – pisownia oryginalna.
„opis reklamy: Wizerunki roznegliżowanych kobiet opatrzone seksistowskimi komentarzami typu “Twój pierwszy raz? Zaliczaj z nami” czy “Pozwolimy ci szybko skończyć”
Treść skargi: Dyskryminacja i uprzedmiotowienie kobiet, bez związku z reklamowanymi usługami.”- pisownia oryginalna.
W czasie posiedzenia skargi przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość.”.
Wniósł także o uznanie reklam za niezgodne z art. 25 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy skierowane do dzieci lub młodzieży muszą uwzględniać stopień ich rozwoju oraz nie mogą zagrażać ich fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi.”.
Arbiter-referent poinformował również, że zgodnie z art. 32 Kodeksu Etyki Reklamy „Przepisy zawarte w art. 22-31 stosuje się odpowiednio również do reklam, które nie są bezpośrednio skierowane do dzieci, jednak dzieci są ich odbiorcami ze względu na formę oraz miejsce i sposób prezentowania reklam. Dotyczy to w szczególności reklam emitowanych w telewizji w sąsiedztwie audycji dla dzieci, reklam wyświetlanych w kinach przed seansami filmów dla dzieci oraz reklamy zewnętrznej.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargi o następującej treści:
„W imieniu mojego Mocodawcy Jacka Kitowskiego, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą: „POLICE Jacek Kitowski Ośrodek Szkolenia Kierowców” z siedzibą w Czersku, działając na podstawie udzielonego mi pełnomocnictwa, którego odpis załączam, w odpowiedzi na Państwa pismo z dnia 11 czerwca 2014 roku, wskazuję, co następuje.
Mój Mocodawca docenia i szanuje działania Państwa stowarzyszenia, mające na celu szeroko pojętą ochronę praw konsumentów przed nieuczciwymi praktykami przedsiębiorców na rynku reklamy. Jednocześnie jednak wskazuję, iż z uwagi na brak jakichkolwiek powiązań z Państwa stowarzyszeniem, tak w aspekcie stosunku członkostwa jak i formalnego przyjęcia pisemnych regulacji, które uznają Państwo za obowiązujące, punktem odniesienia do anonimowych skarg na jego kampanię reklamową, mogą być wyłącznie powszechnie obowiązujące przepisy prawa, a niniejsze pismo winno być traktowane wyłącznie jako wyraz dobrej woli mojego Mocodawcy i chęć przyczynienia się do wyjaśnienia sprawy.
Odnosząc treść skarg do przepisów powszechnie obowiązującego prawa, wskazać należy, iż zastosowana reklama, tak co do treści jak i co do formy nie narusza żadnych tego typu regulacji prawnych.
W szczególności wskazać należy, iż przeprowadzona kampania reklamowa nie stanowiła praktyki naruszającej zbiorowej interesy konsumentów w rozumieniu art. 24 ust. 1 Ustawy z dnia 16 lutego 2007r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U.2007.50.331). Niezależnie od definicji ustawowej samego interesu konsumentów, wskazać należy, iż bez wątpienia trudno tu mówić o jakimkolwiek „interesie zbiorowym” wobec identycznej treści skarg, a więc z pewnością pochodzącym od jednej i tej samej osoby.
Dalej podnieść należy, iż żadne z działań mojego Mocodawcy nie może być uznane z stosowanie nieuczciwych praktyk rynkowych w rozumieniu art. 3 i następne Ustawy z dnia 23 sierpnia 2007r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz.U.2007.171.1206). Trudno bowiem mówić, aby kampania reklamowa mojego Mocodawcy była sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształcała zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu.
Zastosowana przez mojego Mocodawcę forma reklamy nie stanowiła również kampanii wprowadzającej w błąd oraz nie była praktyką rynkową którą można by uznać za agresywną. Mój Mocodawca nie spotkał się bowiem dotychczas z zarzutem, iż jego kampania w jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął. Kampania ta w żaden sposób nie ograniczała swobody wyboru przeciętnego konsumenta i nie powodowała podjęcia przez niego decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.
Wobec powyższego, mój Mocodawca zaprzecza, by w dopuścił się naruszenia jakichkolwiek obowiązujących przepisów prawa, a tym samym, by istniała podstawa do pociągnięcia go z tego tytułu do odpowiedzialności prawnej.
Niezależnie od powyższego mój Mocodawca wyjaśnia, iż przedmiotowa kampania reklamowa była adresowana do specyficznego grona odbiorców, jakim są młodzi, najczęściej nastoletni konsumenci, którzy bez wątpienia odebrali ją w sposób pozytywny głównie z uwagi na tożsamość ich współczesnej formy wyrazu z formą samej reklamy. Forma kampanii reklamowej mieściła się w ocenie mojego Mocodawcy w społecznie dozwolonej, akceptowalnej formie wyrazu oraz przekazu.
W ocenie mojego Mocodawcy postępowanie prowadzone przez Państwa, pomimo przesłania do jego wiadomości 105 skarg konsumenckich dotyczy w istocie skargi jednej osoby (vide: treść samej skargi) i trudno w tym wypadku mówić o powszechnym odbiorze kampanii w ten sposób, który co warto podkreślić, w świetle wiedzy mojego Mocodawcy był pozytywny.
Na marginesie zwracam uwagę, iż o przedmiotowej kampanii reklamowej należy mówić w kategorii zdarzeń z przeszłości, albowiem billboardy reklamowe ją prezentujące w chwili obecnej nie funkcjonują już w przestrzeni publicznej (z przyczyn niezależnych od prowadzonego przez Państwa postępowania wyjaśniającego).” – pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu zarzucanych przez Skarżących.
W opinii Zespołu Orzekającego przedmiotowa reklama narusza dobre obyczaje i nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej.
W opinii Zespołu Orzekającego, przedmiotowa reklama poprzez umieszczenie wizerunku kobiet obok dwuznacznych haseł narusza art. 4 KER ponieważ zawiera treści dyskryminujące kobiety. Zespół Orzekający wskazał również, że wykorzystanie w przedmiotowej reklamie wizerunku skąpo ubranych kobiet nie ma żadnego związku z reklamowaną usługą szkolenia kierowców.
Odnosząc się do odpowiedzi Skarżonego, Zespół Orzekający stwierdził, że jeśli reklama była adresowana wyłącznie do „do specyficznego grona odbiorców, jakim są młodzi, najczęściej nastoletni konsumenci” to nieodpowiednio zostało dobrane medium – gdyż odbiorcami reklamy zewnętrznej są wszyscy ze względu na jej formę oraz miejsce i sposób prezentowania.
Jednocześnie, Zespół Orzekający nie dopatrzył się w reklamie treści zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu dalszemu rozwojowi dzieci lub młodzieży.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit c) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 30 października 2013r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
