UCHWAŁY
Uchwała Nr ZO 97/14 w sprawie reklamy firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.
Uchwała Nr ZO 97/14
z dnia 21 listopada 2014 roku
Zespołu Orzekającego
w sprawie sygn. Akt:
K/88/14
1. Zespół Orzekający Komisji Etyki Reklamy, działającej przy Związku Stowarzyszeń Rada Reklamy, w składzie:
1) Andrzej Garapich – przewodniczący,
2) Wojciech Piwocki – członek,
3) Paweł Wiśniewski – członek,
na posiedzeniu w dniu 21 listopada 2014 roku, po rozpatrzeniu skargi o sygnaturze akt K/88/14 złożonej, na podstawie pkt. 7 Regulaminu Rozpatrywania Skarg, przez konsumenta (bliższe dane w aktach sprawy), (dalej: Skarżący), przeciwko reklamie telewizyjnej firmy Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Pabianicach (dalej: Skarżony)
postanawia oddalić skargę.
2. Zespół Orzekający ustalił, co następuje:
Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/88/14.
Przedmiotem skargi była reklama telewizyjna produktu NeoMag Forte.
Skarżący w prawidłowo złożonej skardze podniósł, iż:
„produkt: NeoMag Forte
opis reklamy: Kobieta reklamuje z rodziną suplement diety
Treść skargi: Proszę o ukaranie firmy Aflofarm i zobowiązanie ich do zamieszczenia reklam w telewizji w których sprostują kłamliwe tezy przedstawione w omawianej reklamie. Otóż producent chce wmówić konsumentom, że istnieje magnez naturalny jak i sztuczny. Otóż magnez jest tylko i wyłącznie naturalnym pierwiastkiem i nie można go zsyntezować chemicznie. Producent sugeruje, że jego konkurenci mogą nie być “naturalni” co jest oczywistą bzdurą. Proszę o reakcję”- pisownia oryginalna.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Arbiter-referent wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.”.
Ponadto zarzucił niezgodność reklamy z art. 10 ust. 1 a) Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą wprowadzać w błąd jej odbiorców, w szczególności w odniesieniu do:
a) istotnych cech, w tym właściwości, składu, metody, daty produkcji, przydatności, ilości, pochodzenia (w tym geograficznego) reklamowanego produktu;”.
Zarzucił również niezgodność reklamy z art. 11 ust.1 Kodeksu Etyki Reklamy zgodnie z którym „reklamy porównawcze są dopuszczalne, jeżeli służą interesom ożywionej konkurencji oraz informacji publicznej. Nie mogą jednak wprowadzać w błąd odbiorców reklamy.”.
Skarżony nie uczestniczył w posiedzeniu.
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę.
„w odpowiedzi na pismo z dnia 22.09.2014r. informujemy, że w naszej ocenie zarzuty uznania reklamy produktu Neomag Forte za sprzeczną z art. 8, art. 10 oraz art. 11 Kodeksu Etyki Reklamy, są chybione. Co więcej, wskazuję; że przedmiotowa reklama poprzez użyte środki wyrazu w żaden sposób nie nadużywa zaufania odbiorców, ani nie wprowadza w błąd co do właściwości i cech produktu, a także nie jest w ogóle reklamą porównawczą.
Odnosząc się do treści skargi uważamy za zasadne by wskazać, że w suplementach diety (podobnie jak w innych kategoriach produktów) wykorzystuje się dozwolone przepisami prawa, właściwe formy chemiczne stanowiące źródło jonów magnezu. Powyższe pozostaje w zgodzie z treścią rozporządzenia Ministra Zdrowia, w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety z dnia 9 października 2007r. oraz rozporządzenia Komisji (WE) 1170/2009 z dnia 30 listopada 2009r. zmieniającego dyrektywę 2002/46/W6 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wykazu witamin i składników mineralnych oraz ich form chemicznych, które można dodawać do żywności, w tym do suplementów żywnościowych. We wskazanych powyżej aktach wykonawczych określono następujące formy chemiczne stanowiące źródło jonów magnezu:
„21) octan magnezu;
22) L-askorbinian magnezu;
23) diglicynian magnezu;
24) węglan magnezu; chlorek magnezu;
25) sole magnezowe kwasu cytrynowego:
27) glukonian magnezu;
28) glicerofosforan magnezu;
29) sole magnezowe kwasu ortofosforowego;
30) mleczan magnezu;
31) L-lizynian magnezu;
32) wodorotlenek magnezu;
33) jabłczan magnezu;
34) tlenek magnezu;
35) L-pidofan magnezu;
36) cytrynian magnezu-potasu;
37) pirogronian magnezu;
38) bursztynian magnezu;
39 siarczan magnezu;
40) laurynian magnezu;
41) taurynian acetylu magnezu;”
Mając na uwadze powyższe podnosimy, że wbrew stanowisku zawartemu w skardze związek zawarty w preparatach magnezowych często w istocie bywa wynikiem syntezy chemicznej. Tymczasem zawarty w reklamowanym produkcie związek magnezu to węglan magnezu naturalnego pochodzenia – pozyskiwany z solanek Morza Martwego, Jednocześnie warto zauważyć, że stosowna informacja w tym zakresie zawarta jest wprost w reklamie – wypowiadanej w reklamie kwestii „Ja w trosce o swoją rodzinę wybrałam Neomag Forte, magnez pochodzący z naturalnych źródeł” towarzyszy bowiem wyświetlanie komunikatu, „Neomag Forte zawiera węglan magnezu naturalnego pochodzenia.”.
Dodatkowo informujemy, że ta sama kwestia była już (na skutek wniosku konkurencyjnej firmy) przedmiotem oceny organów nadzoru sanitarnego. Przeprowadzone w tej sprawie postępowanie sprawdzające potwierdziło, że reklama nie wprowadza w błąd i jest zgodna z przepisami prawa.
W tym stanie rzeczy, wnosimy o uznanie zgłoszonej skargi za niezasadną.” – pisownia oryginalna
3. Zespół Orzekający zważył co następuje:
Zespół Orzekający nie dopatrzył się w przedmiotowej reklamie naruszenia norm Kodeksu zarzucanych przez Skarżącego.
Zespół Orzekający stwierdził, że przedmiotowa reklama nie nadużywa zaufania odbiorców i nie wykorzystuje ich braku doświadczenia lub wiedzy.
Zespół Orzekający oddalił zarzut Skarżącego dotyczący wprowadzania konsumentów w błąd co do właściwości reklamowanego produktu i wyraził opinię, iż w tym zakresie przedmiotowa reklama w sposób odpowiedni przedstawiała właściwości reklamowanego produktu.
Zespół Orzekający, oddalił także zarzut Skarżącego, dotyczący niedozwolonej reklamy porównawczej uznając, że przedmiotowa reklama nie zawiera cech niedozwolonej reklamy porównawczej w rozumieniu Kodeksu Etyki Reklamy, a informacja zawarta w reklamie, nie deprecjonuje konkurencyjnych produktów.
W związku z powyższym, na podstawie pkt 37 ust. 1) lit b) Regulaminu Rozpatrywania Skarg Zespół Orzekający orzekł jak w pkt 1 uchwały.
Zgodnie z pkt.50 Regulaminu Rozpatrywania Skarg z dnia 4 listopada 2014r., stronom przysługuje prawo do odwołania się od uchwały Zespołu Orzekającego w terminie 10 dni od daty doręczenia uchwały. Podstawę odwołania mogą stanowić wyłącznie nowe fakty i dowody, nieznane zainteresowanej stronie w dacie podjęcia przez Zespół Orzekający uchwały.
